bái xuě gē sòng wǔ pàn guān guī jīng

běi fēng juǎn dì bái cǎo zhé, hú tiān bā yuè jí fēi xuě.

hū rú yī yè chūn fēng lái, qiān shù wàn shù lí huā kāi.

sán jīn yǐn bái fà dōng nán xíng, hú qí páo xuě guò zhōng tíng.

jiǔ dǐng lóng shé zài hé chù, wǔ lín shuāng yè zì chéng shēng.

zhōng jūn lìng pèi chén xiāng wǔ, hàn jiā yàn zhěn wú cháng shēng.

shān chuān xiāo suǒ wú rén jì, zhǐ yǒu hán jiāng yuè bàn míng.

wàng xiāng mò mò jiǔ yǐ jìn, mù yǔ xiāo xiāo sòng kè háng.

huáng hūn dēng huǒ shū shū luò, yī yè fēng shēng dòng sù chéng.

这首诗是唐代诗人岑参的作品，描绘了塞外严冬的壮丽景色以及送别友人时的复杂情感。通过拼音的形式，我们可以更好地理解诗歌的发音和节奏，从而更深入地体会其艺术魅力。